Xocalı faciəsi ağrı-acımız, tariximizin ibrət dərsidir bizə. Xocalı
qırğını milli faciəmiz yox, milli yaddaşımız və tarixi dəyərimizdir. İnsan
yarandığı gündən var-sərvət, torpaq uğrunda müharibələr etmiş, lakin Xocalıda
törədilən qanlı faciələrin heç biri o müharibələrdə törədilməmişdir.1992-ci
ilin 26 fevralı...

Qarlı-çovğunlu qış gecəsi… Aylarla ocaqsız-odsuz, çörəksiz qalan xocalılar
erməni qəsbkarları tərəfindən mühasirəyə alınmışdı. Dinc əhali çıxılmaz bir
vəziyyətə düşmüşdü. Heç bir yandan kömək gəlmir, ərzaq qurtarıb, yollar isə hər
tərəfdən bağlanıb. Aydın idi ki, Xocalı ölümə məhkum edilmişdi. Əgər o dövrdə
Azərbaycana rəhbərlik edənlər istəsəydilər Xocalı qırğınının qarşısını alardılar.
Lakin bunu etmədilər, nəticədə isə xocalılar amansız ölümə, ağır işgəncələrə
məruz qaldılar.

Xocalıya dörd istiqamətdən hücum edilmişdi, ancaq Əsgəran tərəfdən adi
bir patron belə atılmamışdı. Bu isə onu göstərir ki, Əsgəranda ona görə nisbi
sakitlik yaratmışdılar ki, əhali Ağdama getmək üçün Əsgəran səmtə üz tutacaq.
Erməni hərbi birləşmələri təpədən-dırnağa qədər silahlanaraq bütün yolları,
keçidləri tutmuşdular. Məqsədləri də bu yollarda xocalıları kütləvi qırğına
məruz qoyub, Azərbaycanda qorxu xofu yaratmaq idi. Türk dünyasına qənim kəsilən
ermənilər uşağa, qadına, qocaya baxmadan xocalıları vəhşicəsinə
güllələyirdilər. Ölümdən, girovluqdan yaxa qurtarmaq istəyənlərin az bir
hissəsi Ağdama gəlib çıxa bilmişdi.

Soyuq-şaxtalı qış gecəsi... Qar aman vermədən yağır. Dinc əhali qaçaraq
Kətik meşəsinə üz tuturlar. Meşə yollarını qar basdığına görə pərən-pərən
düşmüş əhali yol tapa bilmir, ayaqyalın, başıaçıq şaxtalı havada sutkalarla
meşədə dolanmağa məcbur olur, düşmənin pusqusuna düşərək məhv edilirdilər. Əsir
götürülənlərə aman verilmir, döyür, söyür, təhqir edir, saatlarla ayaqyalın
qarın üstündə, saxlamaqdan həzz alırdılar. Ermənilərin Xocalıda törətdikləri
vəhşiliklərin analoqu yer kürəsində əsrlər boyu aparılan qanlı müharibələrin
heç birində baş verməmişdir.

Görəsən nə etmişdi binəva xocalılar ermənilərə? Bu qəddar düşmənçilik
hissi necə yaranmışdı insanlıqdan uzaq olan ermənilərdə?! İllərlə qonşuluq
etdikləri, bir süfrədə çörək kəsdikləri, ən yaxın dostluq etdikləri adamlara
belə rəhm etmirdilər. Zamanın başqa zaman olduğunu, deyərək ən yaxından
tanıdıqları xocalıları özləri güllələyirdilər.

Nə idi bu güllələnən körpələrin günahı, İlahi?! Onlardamı erməniyə güllə
atmışdılar? Yox, əsla belə deyildir. Ermənilərin davası torpaq yox, nahaq,
günahsız insanların qanını tökmək idi və məqsədlərinə də nail oldular.

Xocalı faciəsindən sağ çıxanların çoxu aldığı ağır yaralardan,
keçirdikləri sarsıntılardan, çəkdikləri əzab və əziyyətdən dünyalarını vaxtsız
dəyişdilər. Sağ qalanların isə hamısı xəstə və zəlil olmuşlardır.

Dünya niyə susur? Törədilən bu vəhşilikləri görmürlərmi? Görürlər, lakin
nədənsə haqqı nahaqqın ayağına verir, işğalçı ilə işğala məruz qalanı bərabər
tuturlar. Nə vaxt isə haqq öz yerini tapacaq, cinayətkar ermənilər dünyanın
haqq divanı qarşısında cavab verəcəklər. Atalar demişkən: “Nahaq qan yerdə
qalmaz”.Xocalı soyqırımı Azərbaycan xalqının əzm və dəyanətini qırmadı, əksinə
onun mübarizə əhval-ruhiyyəsini daha da artırdı.


Ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin yenidən hakimiyyətə qayıdışı Xocalı
faciəsinin əsil mahiyyətini açıqladı və öz qiymətini aldı. Xalqımız inanır ki,
ümummilli liderimizin layiqli davamçısı, ölkə Prezidenti İlham Əliyevin
yürütdüyü daxili və xarici siyasət nəticəsində biz torpaqlarımızı yağı
tapdağından azad edəcək və doğma yurd-yuvamıza qayıdacağıq. 

Qasım Qırxqızlı  - "Xocalının Səsi" qəzetinin redaktoru